Ik was geboekt om een training te komen geven voor een grote opdrachtgever in Den Haag. De deelnemers van de training kenden elkaar en werken op dagelijkse basis samen.
Ik was nog niet zo lang trainer, dus ik vond het allemaal nog een beetje spannend. Zo voor een groep staan, een training geven die ik nog niet vaak gegeven had. De twijfel of ik de deelnemers een leerzame dag kon bezorgen. Al die gedachten speelden in mijn hoofd. Maar na mijzelf kort streng aangesproken te hebben, de denkbeeldige schop onder mijn kont te hebben gegeven, ben ik vol goede moed voor de groep gaan staan.
De horror deelnemer
Na een uitgebreid voorstelrondje voelde ik de spanning van mij af glijden en ik ging lekker aan de slag met de lesstof. De sfeer was goed en de deelnemers zaten allemaal vol goede energie in de groep. Althans, dat dacht ik. Ik begon met het eerste onderdeel en schreef daarvoor wat op de flip-over. Wat hoorde ik daar ineens? Gesnurk? Een beetje gegiechel uit de groep en wat geroezemoes. O jee, mijn angst was dus zojuist werkelijkheid geworden. Ik geef dus op zo een saaie manier training, dat de deelnemers in slaap vallen.
Ik draaide me om en scande snel de groep af. En daar zat ie. Onderuit gezakt, benen voor zich uit gestrekt en armen over elkaar. Zachtjes te snurken. Alsof er niets aan de hand was. De groep werd doodstil en ik ook. Dat maakte dat de deelnemer wakker schrok. Ik was even van mijn stuk, herstelde me direct en besloot met een grapje de deelnemer weer te betrekken bij de groep.
En nu moest ik erg echt wat mee. Want dit gedrag haalt het leerrendement van de overige deelnemers naar beneden
Nog geen half uur later viel de deelnemer weer in slaap. En nu moest ik erg echt wat mee. Want dit gedrag haalt het leerrendement van de overige deelnemers naar beneden. Ik heb een korte pauze ingelast en gevraagd of de groep wat koffie en thee wilde pakken op de gang, zodat ik met de deelnemer in gesprek kon gaan. Met lood in mijn schoenen ging ik het gesprek aan. Ik heb op de man af gevraagd: “Wat maakt dat je tot twee keer toe in slaap valt?” Hij vertelde dat hij vroeg moest opstaan en met de brommer vanuit Leiden naar Den Haag is komen rijden. Toen ik hem vroeg of hij dat dagelijks ook doet voor zijn reguliere werkzaamheden knikte hij instemmend. Op mijn vraag of hij dan ook in slaap valt tijdens zijn normale werkzaamheden, ontkende hij. Zitten en luisteren was voor hem lastig, zei hij. Nadat ik hem op zijn hart had gedrukt dat ik een actieve training voor vandaag had gepland, waarbij de deelnemers vooral zelf aan de slag gaan, garandeerde hij mij dat hij niet meer in slaap zou vallen. Voor mij was hiermee de kous af. Daarna heb ik de overige deelnemers weer gevraagd binnen te komen.
Het moet wel veilig blijven in de groep
Het gesprek aangaan met de deelnemer
Naarmate de training vorderde, toonde de deelnemer steeds vaker niet meewerkend gedrag. Niet willen antwoorden op vragen, niet actief meedoen in groepsopdrachten en steeds met andere dingen bezig dan met de training. Ik merkte dat de groep er last van had. Ik heb hem nog op allerlei manieren proberen te betrekken bij de training, maar niets hielp. Er was dus iets anders aan de hand, anders dan dat hij alleen maar moe was. Tja, en nu kwam ik bij een lastig punt. Ik moest hem nogmaals aanspreken op zijn gedrag, zonder hem af te vallen bij zijn collega’s. Want iemand aanspreken op zijn gedrag voor zijn collega’s kan de groep onveilig maken. Het moet wel veilig blijven in de groep. Ik heb besloten te wachten tot de lunchpauze en ben met hem weer kort het gesprek aangegaan. Ik vertelde hem dat zijn gedrag storend is voor de groep en dat we op deze manier niet verder kunnen met elkaar. Ik liet de keuze bij hem: of je past je gedrag aan en doet de verdere training actief mee, of je besluit met de training te stoppen.
Ik ben nu een doorgewinterde trainer, maar er is nog steeds één ding wat ik doe voordat ik een training begin, en dat is leerafspraken maken met elkaar
Uiteindelijk heeft hij besloten te blijven en actief mee te gaan doen met de training. Het tweede deel van de training is prima verlopen. Ik heb de deelnemers deze dag veel kunnen leren, maar ik heb ook heel veel geleerd van de deelnemers. Vooral van één specifieke deelnemer. Ik ben nu een doorgewinterde trainer, maar er is nog steeds één ding wat ik doe voordat ik een training begin en dat is leerafspraken maken met elkaar. Door leerafspraken te maken met elkaar, kun je elkaar aanspreken op gedrag wat niet past bij deze eerder gemaakte afspraken. Hier kun je tijdens de training snel naar teruggrijpen en weer verder gaan. Wil je meer lezen over leerafspraken maken? Lees mijn blog; ‘Leren volgens afspraak’.
Geschreven door:
Linda van der Meer
Kura Training • Coaching • Advies
Haha geweldig dat het ook gewoon écht gebeurt, zo’n slapende deelnemer! Mooi hoe je dat hebt opgelost. Er is altijd een reden achter het gedrag en bijna nooit ben jij, als trainer, die reden.
Bedankt voor je reactie. Ik ga er maar vanuit dat elk gedrag een positieve intentie heeft 😉