O jee, de verplichte weekstart met mijn team komt er weer aan. Ik moet weer gaan kletsen over nietszeggende dingen. Ik zeg moeten, want dat voelt voor mij op dat moment ook echt zo. Kletsen over (voor mij) ‘nietszeggende dingen’ vind ik echt mega ingewikkeld. Sommige mensen zijn daar heel goed in, smalltalk. Een vriendin van mij bijvoorbeeld. Als zij eenmaal begint met kletsen, dan houdt het niet op. Het maakt niet uit tegen wie. Jong of oud, ze kletst lekker met je door. Zij heeft die eigenschap die ik soms benijd. Zij is diegene dat als zij in een supermarkt achter een kassa zou zitten, de rij bij haar kassa twee keer zo lang is dan bij de kassa’s van haar collega’s. Een rij vol met mensen die wachten voor een kletspraatje.
Ik moest maar mee met de stroom van het team
Terug naar de verplichte weekstart. Ik heb een ‘standje’ gekregen van mijn leidinggevende. Ik doe volgens haar niet actief genoeg mee met de weekstart. Toen ik haar had uitgelegd dat ik smalltalk echt heel moeilijk vind, leek ze daar niet echt een boodschap aan te hebben. Ik moest maar mee met de stroom van het team. Ai, zou ik een manager hebben getroffen met weinig empathisch vermogen? Daar kan ik eens een ander blog aan besteden. Maar goed, want wat ik ook van de reactie van mijn leidinggevende vind, ik zal toch moeten proberen mij meer te bewegen naar mijn collega’s. Immers, een prettige werkrelatie is fijn voor iedereen.
Blijkbaar is het écht een ding, dat smalltalk
Ik ben achter mijn computer gekropen en heb op google ‘smalltalk’ ingetypt. Zo kwam ik op de website van carrièretijger. Er is op carrièretijger een hele pagina gewijd aan smalltalk. Er ging een wereld voor mij open. Blijkbaar is het écht een ding, dat smalltalk. Volgens carrièretijger is smalltalk: ‘de smeerolie om je sociale contacten vlotjes te laten verlopen en de lijm die je sociale netwerk bij elkaar houdt’. Nou weet ik dat ik bij sommige vriendinnen van mij niet aan hoef te komen met smalltalk (daarom zijn het ook mijn vriendinnen), dat werkt eerder als lijmoplosser dan als lijm. Maar er zal zeker een kern van waarheid inzitten, alleen zal deze mijn inziens wat genuanceerder liggen. Immers, zoveel verschillende mensen zoveel verschillende smaken.
In het artikel staat ook een aantal belemmeringen omschreven die je in de weg kunnen staan bij smalltalk. Een van die belemmeringen is: “Ik houd liever diepgaande gesprekken”. Dit argument is het argument dat ik vaak in mijn hoofd heb. Ik heb het idee dat ik niet van smalltalk houd, omdat ik liever een gesprek voer dat ergens over gaat. En ‘over iets gaan’ is natuurlijk een relatief begrip.
“Waar ben jij onzeker over?”
Totdat ik verder las in het artikel en daar een mooi voorbeeld vond. Als je op een feestje of een borrel op het werk bent en iemand die je niet kent vraagt direct aan jou: “Waar ben jij onzeker over?”, dan is het gesprek waarschijnlijk al afgelopen voordat het is begonnen. Tja, dat denk ik dus ook. En toen ging er bij mij een lampje branden, ik hou best wel van smalltalk. Met mensen die ik net heb ontmoet bijvoorbeeld op een feestje of op mijn werk. Maar dan moet het na een tijdje praten wel smalltalk met meer diepgang worden.
Smalltalk, eigenlijk toch best functioneel.